Aylardan aralık dokuzu

Bir hüzünlü, kederli, sabah
Seni bana getirmişti
Dışarısı gibi yüreğimde soğuktu
Bir kış vakti
Aylardan aralık dokuzuydu
Günlerden Pazar
Ben bir resmin karşısında olmadık
Düşlere dalıyordum
Her defasında pencereme düşen yaprakla
Dilekler tutuyordum
Sokaklar gibi yüreğim ıslaktı
Gözyaşlarım küskündü
Gün doğumuyla ve batımıyla içim titriyordu
Aylardan aralık
Günlerden Pazar’ın dokuzu
Umutlarım tomurcuklandı
Hayallerime ebekuşağı boyandı
Yüreğimde olmadık kanat çırpınışları başladı
Aklıma düşüşlerinde dudağıma dualar karıştı
Gitti ömrümden sonu gelmeyen keşkeler
Dinlediğim şarkılara eşlik eder oldum
Her yaprakta, Kahve’de hatta çayda
Fal bakar oldum
Ve ömrümde sıcak ilimler açtı
Hayatımda yalnızlık kasvetli, kavisli yolları
Kapandı
Ben seni aylardan aralıkta sevdim
Karanlığımla umutla yandım
Yine aylardan aralık
Yağmurlu bir pazar akşamında
Kaybettim