Aylar Sonra Şiiri - Yıldırım Can Atila

Soğuk bir cumartesi günüydü
Ben yine senden kalmaydım
Kapalıyken gözlerim seni görüyor
Açınca birden kayboluyordun
İnsan her defasında kendini öldürür mü?
Tam altı aydır kendimi seninle öldürüyordum
Sensizliğin acısı sabahtan esir almıştı beni
Şöyle bir toparlanayım dedim
Yokluğunun ağırlığı kalbimden dizlerime çöktü
Doğruldum yine de anlatacağım şeyler vardı:
Hayata ve bendeki sana
Çıktım sessizce evden
Yanıma seni almayı da unutmadım
Sen olunca yanımda bir başka gülümsüyorum
Dostlarım bu gülümsemeyi fark ettiğinde
Sebep dediklerinde
Gözlerime düşüyorsun inceden
İnce bir yağmur misali...