Aylar 6. Haziran Şiiri - Erdal Ceyhan

Tevatürler başladı
Eski,yeni…birtakım söylentiler
Eklentiler.. Haziran üstüne
Güya Mayıs’ın sonunda kaçmış
Haziran’da çocuğa kalmış
Temmuz’da doğurmuş
İşte tevatür..

Bir birayla başladık işte,
Hava sıcak ya
Gelsin sana mançalar,haydariler
Daha ne var,çiğ köfte
Gaziantep’teyiz ya..
Yazgımız kırmızı isot
Halis Maraşlısından
Okunup üflenmiş
Dumanı dibinden tüten
Yiyince aman Allah dedirten
Cinsinden.

Köfte de köfteymiş ha
Bir iki derken
Baktık ki akşam
Bir yalan yatmakta aramızda
Haziran ayının tam ortasında
Bu ne anlaşmazlık
Bu ne çelişki..
Ben cehennem derim, o derin
O cennetsi günlerin
Kısır döngülü çekişmeleri işte
Ufak ufak öpücükler
Bazen gözyaşları
Sarılmalar
Ayrılmalar.

Her aşkın başına gelir.

Haziran bir imansız aydır.
Mutlaka sevdiğini senden ayırır
Bir bakarsın sen dağın tepesinde
O almış başını gidiyor
Bir otobüsün üzerinde
Hilvan yolcusu..

Daha sonra haberi gelir
Aşık olmuş
Bir çobana
Evlenmiş
Üç çocuğu doğmuş
Biri Gül, bir karanfil bir de Gülhatmi..

İşte Haziranın kalleşliği
Sen İstanbul’da Ortaköy’de bir
Birahaneye takılmış
Hayatını anlatıyorsun
O Beşiktaş’da
Bir bahriyeliyle hayatını yaşıyor
Gel de öldürme
Gel de dellenme
Anlatma derdini
Bütün sarhoşlara, serserilere
Gel de şiirlere dökme
Haziranın sana ettiğini
Kimse, kimseye etmedi.

En iyisi bin ada vapuruna
Doğru Burgaz’a,Sait Faik’in
Odasına,günah çıkartmaya
Eğer istiyorsanız,herkes
Çarmıhını birlikte getirsin
Avuçlarından mıhlanmak için
Çivisini birlikte getirsin
Haziran bir rezil ay.

Duy da inanma
Herkesin kendisine yaptığını
Kimse yapmadı
Haziran bile..

Yine de şafak sökmekte
Kadıköy’de, Bahariye’de
Madam Elena’nın evinde
Haziran tütsüleri yakılmakta
Günah çıkartılmakta
Yorti geldi gelecek
Madamın kızı Meryem
Oh yavrum oh..
Ne günler geçirdik gönlüm
Bir vuruldun,bin öldün
Bir öldün, bin gömüldün..

Aşkın ve sevdanın son sözleridir
Haziran.
Hadi her şeyi bırakıp gidelim
Florya’ya denize.