Aylar 4. Nisan Şiiri - Erdal Ceyhan

Nisan aniden geldi
Hani gelmezdi işte geldi
Karşında, onsekiz yaşında
Gözleri mavİ..
Umutlar taşımakta..
Şaşırmaktasın
Sen gitmekte olan trenin
Son sahanlığından bakarken
Sabaha karşı
Tek başına gezen
Nisan’a rastlamışsın
Göztepe’nin arka sokaklarında
Kaldırımlara düştü düşecek
Gözlerinde ince bir mavi..
Oysa Nisan’ın rengi pembedir
Bir kuşun gagasında gelir
Firuze çiçeklerinin filizlerinde
Tomur tomur
Nisan’ın dokunulmazlığı var
O sokaklardan salına salına geçer
Şaşkınsınız..Ne zaman gelmiş
Nereden gelmiş, kimmiş?
İşte bir Nisan!

Tuttu ellerinden bir delikanlının
Götürdü tenha bir parka
Ona aşkı,sevdayı fısıldadı
Dünyanın uyandığını
Kalkmak zamanı geldiğini
Hayatı, ölümü,çiçekleri, şiiri anlattı
Ona dudaklarından yazı tattırdı
Ona aşk verdi, umut verdi,sevgi verdi
Ve Nisan
Denizden aniden çıkan bir kız gibi
Bir yaz ormanında kayboluverdi.