Ayla Yayan Şiirleri - Şair Ayla Yayan

Bugün yüreğimi titrek avuçlarımda bir kuş sürüsüne yem ettim.
Ellerimin istemsizce titreyişini ve yüreğimin kemirilişini izliyorum
Gergefi gerilmiş, yüreğine mil çekilmiş çetrefil yalnızlığımı aralayan bir çift soğuk gözden.
Donmuş pencerenin pervazından kaçıncı yangını izlediğimi hesap ediyor
Ve Tanrıya kırılmış tüm kalplerin hesabını veriyorum.
Soluk soluğa kalmış cümlelerim gökyüzünü kırbaçlıyor.

Güneş seni saklıyor avuçlarında monptit,
Güneş seni...
Gece âmâ olmuş hasretinden, gözbebeklerinde birikiyor ay.
Esir bir şehrin, tutsak şairi kokuyor adının geçtiği mısralar.
Dört tekerlekli bir trenin yerle yeksan ettiği hayatlar.
Sedyeden damlayan üç damla kan...

l
Sözcükleri aşka sızan kör bir yalnızlık
Hatıralardan yapılmış eski yoldan geçiyor.
Sana yürüdükçe uzuyor mesafeler.
Ah mesafeler!
Köhme sevdama düşman mesafeler!

Bu gece göğü kiraladım
Bu gece umudu
Gülüşünde telaşlı bir yaz şarkısı
Ellerinde sıcak özgürlük sabahı
Suya değiyor bir kadının parmak uçları
Ve içindeki çocuk yalın ayak koşuyor

Afrika'da günbatarken doğar nazlı bahar
Çoğalarak ölür ceninler
Dirim salt yara
Arşa yükselir kandan gökdelen
İnsanlar açlığa gebedir

.
Kalbim ölsün!
Bitmiş bir şiirin oyununa geldiyse
Evet, ölsün kalbim!
Sevda mı başkasına açılan kucak?
Revâdır bana ayrılık.

Bir vakit ölüm girdi araya
Adam kadına
Kadın adama baktı.
En nihayetinde ikisi de aşka
Zaman ağzı kırık bir bardakta durdu,
Duruldu.

Bir akşamüstü seyrediyorum,
Parmak uçlarımda gezinen bir ölüyü.
Kutsal bir sevdanın ayak izlerini taşıyor içimdeki çocuk.
Mahkûm ediliyorken umutlarım bir hücreye
Bir şiir doğuyor, gün batıp şehir kızıla boyanırken.
Şiiri doğuran şair ölüyor her gün doğumunda

.
Ben her şeye
Kalbimi zehirleyen kedere gülümseyerek başladım.
Çünkü benim yaşadığım kentte
Öpülmekle meşhurdur mezar taşları
Ve öpüldükçe gençleşir kır saçlı ölüler.

Uzaklardasın
Derinlerde
Kimsenin ulaşamayacağı
Islak bir berzahta
Üstünde aşkın son gözyaşları
Kalbinde ürkek tipi