Bu kadar zor mu olmalıydı?
Bu kadar imkansız.
Bu kadar derinden,
Bu kadar mutsuz.
Peki! Hakim kimdi?
Haberini aldığımızdan beri
Bir hüzün kapladı mahalleyi
İnan biz unuttuk gülmeyi
Daha fazla ağlatma
Dön be Murat abi
Düşünüyorum da
Balıksız bir deniz,
Yıldızsız bir gece,
Susuz bir pınar,
Çiçeksiz bir bahçe
Sevgisiz bir kalp.
Romandaki bir karakter
Etkilemişti beni konu
Tatmin olmayan bir kadındı
Para mutlu edemedi onu
Sense gerçeksin
Bir çok şey yapmak istiyorum
Sana özel!
Mutlu etmek istiyorum bunlarla seni
Uçurmak gökyüzüne,
İndirmek ta derinlere
Zor mu benim için?
Üzemiyorlar beni biliyor musun?
Güçleri yetmiyor.
Çaresizler aslında
Gülüp geçiyorum.
Ayırsalar da bir gün bizi
Yine başaramayacaklar.
Bu yolun bir kısmını ben
Sana ulaşmak için yalnız yürüdüm
Elimi tuttuğunda beri sen
Birlikte yürüyoruz can yoldaşım
Engelleri vardı, hepte olacak
Kimsesiz yapayalnız
Boynu bükük
Kaldırım kenarında
Öylece dikiliyor öksüz çocuk
Elinde yarım simit
Çok seviyorum insanları
Karşılıksız ve fedakarca
Şımartıyorum çoğunlukla
Sınır tanımadan defalarca
Kalbim hep açıktır,
Dinleyenler anlar beni.
Yorum yapma ne olur
Tanımadan önce beni
Bildiğin kalıplara uymam
Benimkisi yeni
Dostum, abim, sevgilim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!