Konuşmamı bekleme benden
İsteme kendimi anlatmamı
Ben, kağıtlardaki harflerim.
Okuduğunda çıkan sesler
Kağıtlarla konuşan lal dilimin.
Başı doğum sonu ölüm
Uzun beyaz bir sayfa ömrüm.
Başından sonuna
Doğumdan ölüme
Silinmez kalemle yazdıklarım
Köşesindeyiz hayatın
Ölümle ramak var aramızda
Aklımızda yaşamak.
Toz birikiyor üstümüze
Günden güne artarak.
Gök görünmüyordu uyandığımda
Işığın değmediği her şey
Saklamıştı kendini
Kapalı göz,
Konuşmadığım sır gibi.
Zarflarım var boş.
Ne içinde ne üstünde hiçbir şey anlatmayan.
Zarflarım var bomboş
Anlatacaklarıma yetmeyecek.
Adressiz.
Bir tek göndereni belli.
Haziran’ın başında
Güneşin dışımı değil
içimi yaktığını söyleyemem.
Hele kalabalıklarda bağıramam hiç.
Ayıp bir hatıra gibi taşıyorum yalnızlığımı.
Saçlarını fazla görmedim
Aklaşanlar mı çok, aklaşacak olanlar mı?
Nasıldır pek bilmem.
Adını sorsan söyleyemem hemen.
Ne düşünürdü, neye üzülürdü
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!