Aykırıyım Şiiri - Faruk Bilgesoy

Adım aykırıya çıkmış bir kere
Varsın dostlar öyle desin farketmez
Kişinin adı çıkmazmış yok yere
Ne ki meramı ifadeye yetmez

Hikayem ta çocukluğa uzanır
Oyunlarda çok dayak yemişimdir
Kim ki hile yapmaksızın kazanır
Gönüllüce hakkını vermişimdir

Ama kim ki beni hafife alıp
Güya korkup görmeyecem hileyi
Sonunu düşünmeden hınçla dalıp
Dayak yerdim kaptırmazdım gülleyi

Gençlikte zaten ateş parçasıydım
Ailemin gözünde bir serseri
Oysa ki korku dolu rüyasıydım
Dize getiriyorduk çeteleri

Üç beş arkadaştık gözü pek mi pek
Mektep, tahsil umurumda değildi
Meğer benmişim öyle düşünen tek
Etrafımdakiler bir bir dağıldı

Gecikmeli öğrenci oldum derken
Tanımak nasipmiş Diyarbakırı
Arayışımın dibine inerken
Fikirler gördüm ezbere aykırı

Ne kavgalar gördüm hala izi var
Ne fidanlar kırıldı unutamam
Onlar ki her biri hatırımdalar
İstesem bile çıkarıp atamam

Merak doğuştan var iflah olmam ki
Yıka yıka gelmişim tabuları
Her ulaşım yeni bir tabu belki
Rabbimde, gerçeğin tapuları

İçimin ateşi dışa vurmuş hep
Sesimin can yakması yangınımdan
Dilimin sivri olmasından sebep
Çok kişiler uzaklaştı yanımdan

Dert değil, yalnız da kalsam alemde
Ben o alemin kralıyım görece
Gerekirse çizerim bir kalemde
Ben işte, aykırıyım o derece.