Aykırı Bir Aşk Şiiri - Serkan Ökçe

Acı nedir bilir misin sen? Baharatçıda satılmaz bu acı, imalatını sevdiklerim, insanın çok sevdikleri yapar. Senin için kimse bunun imalatını yapmasın, bunu dilerim… Seni severken ve sen bunun farkınayken yanımda başkasının adını anman… Başkasıyla evlenecekmişsin, (Allah bir ömür boyu mutluluk versin) bir başkasının kollarında dans edecekmişsin, hayatı bekletme… hakkını ver, sevilmek gibi hakkın sevmekte. … Zor olacak alışmam, kabullenmem… Ama Allah bizleri öyle yaratmış ki, kabullenmeyi de öğretiyor, alışmayı da. Her ne olursa olsun, insan her acıya yenik düşüyor, inan Yaşarım bulur bir yolunu… bir şeyler kırar, bir şeyler yırtar, bir dalga gibi kendimi kaldırıp bir kıyıdan öteki kıyıya vururum, ne bileyim; bir çok şeyden vazgeçerim… Sen mutlu ol… Şunu mutlaka soruyorum kendime; her şeyi yaptım mı ben, hakkım mı kayıp etmek… Gerçekten seviyor muyum? İlk defadır sevdiğimden bu kadar eminim… İlk defadır kendimden bu kadar eminim, İnsanların dilleri çok kolay yalan söyler, gözler kalplerin aynasıdır derler, kalpler yalan söylemez. Bir hata yaptıysam nerede? ki mutlaka yaptım, hem de onlarca, bir sürü çocukluk, bir sürü aptallık, inan aşk insana bunları yaptırıyor, zaten her şey bir hatayla başlamadı mı…? Neden vazgeçeyim? Ben hayatta hiçbir şeyi kolay kazanmadım ki; gülmek, aptal görünmek riskidir. Ağlamak, duygusal görünme riskidir. Yaşamak, ölmek riskidir ve sevmek, karşılığında sevilmeme riskidir… ben tüm riskleri topladım da sevdim seni Biliyor musun? Umutlarım olur, sen gidersen eğer, onlar beni hiç terk etmez… Ben yine şiirler yazarım ve bu sefer içinde sen olmazsın… Yıldızları toplarım gözlerinden, evrenin en parlak yıldızı olmaz artık gözlerin… Söndürürüm bütün ışıkları yanmaz o gözlerin, bir meleğin gülüşünü silerim bir çocuğun lugatından, bende bir fotoğrafın var onu silerim, haberin yok; hani pembe bir kazak giymiş, uzun inci benzeri bir kolye takmışsın, iki kat, aynı kolyelerden kulaklarında küpe, kollarını bağlamışsın ve unutmamış yine gözlerine yıldızları çakmışsın, bunu silerim ve hiç kimseye gecenin beşinde “uyurken seni daha çok seviyorum” demem, yumuşak “ğ” çıkartırım ve “u” ları hiç uzatmam, bir de Aksaray’ı Karadeniz bölgesinden kaldırırım... En fazla şunu yapa bilirsin; hani korlu bir ateş yanarken, bir kova suyu alıp, üzerine dökünce cozzz yapar ya işte en fazla bunu yaparsın yüreğime… Biliyor musun yanan bir toprakta bile 60 sene sonra ot çıkıyormuş… Yanan bu yürek kaç sene bekler bir umut çıkması için… Canın sağ olsun… Kimseler senin bir mum ışığına bir yağmur damlası dökmesin… bunu istemem. Unutma ki; bu şairin bu sayfalarında ne zaman olursa olsun, kiminle evlenirsen evlen, kimi seversen sev, ne vakit gelirsen gel, bazı şiirleri olacak, o kadın diye bahsedileceksin bir yerlerinde muhakkak… Şairler; Eskiciler gibidirler sokak sokak gezerler, hani şu çöpleri karıştıran hurdacı gibi derler, hayat çöplüğünde yaşar onlar. Yarım kalmış sevdalar… eskimiş bir aşktan, kırık dökük sevgiler arar onlar yeniymiş gibi bir zamanından… umarım senin sevdaların hiçbir zaman düşmesin bu çöplüğe. Hoşça kal sevdiğm, Hoşçakal …