Aykırı Ayrılıklar Şiiri - Abdulhalim İpek

Orta yerinde bir günün
Şehirlerarası bir terminalde
Harekete hazır bir otobüse
Yanaşır
Bir kadın bir erkek
Temmuz sıcağının bir günü yaşanan
Bakışır adam kadınla gözgöze
Tutar kadının ellerini
Son bir kucaklaşmayla vedalaşır
Gömülür adamın hıçkırığı
İçinin ta derinliklerine
Sessizce takıldı boğukluğu
Otobüs kapısının ardı sıra
‘Gitme’diyecek oldu…
Ardına bakmadan kadın
Oturdu koltuğuna
Ve hareketlendi ‘megafortuna’
Kanata kanata adamın yüreğini
Bakakaldı adam ağlamaklı gözlerle
Çalınan yüreğinin ardından
Ayrıldı bir yabancı gibi kadın
Bir el bile sallamadan
Dayanılmaz geldi bu hüzünlü ayrılık
Bir kopuşun sancısıyla
Titreyen vücudu
Pervaneleşti otobüsün tekerleğiyle
İlerledi kadın
Uzaklara takılı
Vefasız hasretlere
Kaldı adam birbaşına
Bir yudumluk çileli ömrüyle
Oysaki bir kilim gibi
Sunmuştu yüreğini kadına
Anladı adam,
Aykırı bir ayrılığın vedasıydı
Yaşadığı
İndi yitik gönlüne
Tümürlü bir hücre gibi

01.07.05