Aykaranlık... Şiiri - Fahri Fıratoğlu

karadeniz dalgalarınla bu akşam
kıyında bir çakıl
kaderi kum olup, karışmak karanlığına...

vaftiz oldum
şehri el ruha, yağmurlarında
makamı ibrahimde
ve fırat'ta, diclede akdenizde ve egede
ve boğazında istanbulun
vaftiz oldum

kader de karadenizin hırçın dalgalarıyla
vaftiz olmak da varmış...

suyun tuzla buluşması
ve rengi talihin sende
içimde tarifsiz isyan
ve dimağım
paramparça bu gece

üzerime üşüşen dalgalarınla sırılsıklam
yağmurla sırılsıklam
gözyaşlarımla sırılsıklam
yüreğim kan revan

haykırmak
haykırmakta
haykırmaktayım...

kederimden akıyor bir nehir
kucaklaşıyor senle
gömeceğim bu aşkı, bu gece, bu kente

illiyetsizdir
mekana sığmayan
sığar mı? Şu hırçın denize

Eyvah ki vebal
yürek vebası
olsun varsın, olsun böyle
yandığım tüm ateşler
küle çevirdiğim tüm ân/ı/lar
bu izbe şarap şişesinde, kül ve gül
emanetimdir, sakla...

bir akdeniz masalıyım
nazlı ege gecesiyim
dicleyim akıyorum kana kana
fıratım tüm heyecanlarla
uymaz uymaz iklimim sana
ama sakla...

hayallerimin mezarı olmak
düştü payına
bahtımın, bahrı çırpınıp durma
ruhum bu şehirde üç kez teslim

ey karadeniz
tanışmamızın şerefidir
al karşılıksız hediyemi!

ve şafak sökerken,
onu son kez görmeliyim...

Ordu 2007