Ayışığındaki Sen Şiiri - Hatice Yıldız Y ...

Üç kızdık
O karanlık
Karlı gecede.
Dilimizi anlamadığı halde,
Sürekli gülümseyen,
Dişsiz neneye rağmen
Yine de yalnızdık.

Sen gelene kadardı yalnızlığım,
Diğerlerini bilemem.
Onların da bitmiştir
yalnızlığı sen gelince.
Geleceğin umudunu
En fazla onlar belli etti,
Heyecanlarından beni
Fark etmediler belki de.

Elimi kolumu nasıl nereye koyamazken,
Yine o can kulağın bendeydi.
Antendi tamamı sanırım;
Bedeninin de,
Bedenimin de.

Sen bana meyil bırakıp
Giderken oradan,
Tam anlamıyla
Kıskançlık harmanının ortasında kalmıştım.

Hele bir de,
Kurt pusu karanlığını,
Yavaşça, yumuşacık, ama acımasızca
Delen ayışığı;
Senin
Duvarın üstündeki
Siluetini verdiğinde,
Yüreğimdeki duvarların
Zirvesinde hissettim o sahneyi.
Ve taştım; dudaklarımdan.
Ses tellerimin
Başına buyruk kalışıydı,
Saldırıya neden.
İnleyişimi duyunca
Silkelendiler, sanki.
İrkilerek atağa geçtiklerinde
İnkârlarım boşunaydı.
Hala inkâr eder dururum
Kendime de.

24 Ağustos 2005