Ayırma Şiiri - Kara Osman Nalbant

Özü görenlerin, gözü boyanmaz
Yar kolunda yatan âşık uyanmaz
Yaktığım ağıda, yürek dayanmaz
Bağın bülbülünü, gülden ayırma

Yar sevdim diyeni insan kınamaz
Kırk yıllık dost ise dostu sınamaz
Tabibim sararsa yaram kanamaz
Mircanım mızrabı, telden ayırma

Mevtaya demedim, sözüm diriye
Kesemde ne varsa verdim periye
Arkada kimse yok, bakma geriye
Düşen gözyaşımı, selden ayırma

Kara'yım ayrılık, yakmaz özümü
Kıyamete saklar, küller közümü
Yüce dağa yazdım, oku sözümü
Yadigâr turnamı, gölden ayırma