Ayırgan Şiiri - Raziye Sayaslan

son gecemizde bir düş kurdum tumturaklı
gözlerimin kenarından damlacıklar akıyordu
ipek mendilimle sildim yaşımı ve yanaştım
vedalardan hazzetmem bilirsin
gözlerimi gözlerine sabitlemiştim
ikimizden biri gidecekti şimdi
haydi onu da ben üstlenmiştim
ekim'in serinliği, kasım'ın ayazı
bu defa ruhumu üşütüyordu
sarıldım sımsıkı acını çıkarır gibi
bir sevişmeden arda kalmıştık sanki
içimde yorgun bir hüzün
sende gamsız bir keder vardı
böyle olacaktı biliyorduk
öptüm uzun uzadıya dudaklarını sen geri çekilene kadar
bıkmıştın benden ve tek isteğin ayrılmaktı
bir bilinmeyen denkleminde kayıptık.
sana bakınca anladım kıyısını yalnızlığımın
belirsizlikten mustariptik iki yabancı
ne tadı vardı sevişmenin ne de ayrı olmanın
ben kendimi kaybetmiştim koca evrenin ortasında
sen kalkmış bana düşünmekten söz ediyordun
düşüyordum ben ve sen bana bakmıyordun
dudaklarından başka bir arzum kalmamıştı
öptüm seni ve geri çekildim
beni arıtılmış bir hazan mevsimi bekliyordu
son bir sarılışla paylaştırdık aramızdaki sesi
yırtıp attık anlaşamamanın ayak izlerini
ne sen varsın ortada şimdi, ne ben
son gecemizde kopardım sayfasını çizgilerin
ve yalnız bir kağıt parçasında kaldı adın.