Herkes kendine baksın be, ayıp mı sevmek, sevmek,
Sevdiği uğruna gerekirse de, cânını vermek, vermek,
Senden ayrılalı yıllar oldu sanki boynumda yağlı ilmek,
Herkes kendine baksın be, ayıp mı sevmek, sevmek...
Ayıp diye böyle oldu...
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta