Ayıp Durur Şiiri - Bilal Karaman

Ayıp Durur Yine görünmüyor yine yok oldu Yokluğuyla beni sınayıp durur Bir kaç gün demişti bir ay'ı buldu Sabır taşımıyım deneyip durur Gün mü sanır acep yıl gibi ay'ı Açtıkça açıyor aylar arayı Gönül kalbimdeki açık yarayı Umut iğnesiyle yamayıp durur Bir başım bir sevdam dünyalık nem var Ne huzurum kaldı ne de neşem var Acaba dedirten bir endişem var İçime düştükçe kanayıp durur Aratmak hak değil varlığı yokta Bir ben var ki onda sanki tuzakta Ben bana suskunum yardan uzakta Aklım hallerimi kınayıp durur Bilal-im yaşanan kalıyor dünde Dostlar dünde değil, lazım her gün de Hal bilmeyen insanların üstünde Altın urba olsa, can ayıp durur... Bilâl Karaman (Bilâl-i)