Ayıp Değil Şiiri - Tuğşah Bilge

Hıçkırarak ve çok gürültülü ağlıyorum.

Kırıyorum eşyaları rahatsız ediyorum etrafı.

Şikayet etmesinler beni, seviyorum seni.

Kırılan cam parçaları batıyor ayağıma.

Ayaklarım parçalandı, kanıyorlar.

Ama bunlar bir hiç, senin beni kırmanın yanında,

Benden ayrıldığında kalbimi çok kırdın, hala kanıyor.

Kan kaybından ölmem gerekliydi, fakat olmuyor.

Damarlarımdaki aşkın hiç bitmiyor, besliyor beni.

Kırık kalbimi aşkınla yapıştırdım, hiç kopmuyor.

Kanıyor ama acıtmıyor, ateşi hiç bitmiyor.

Duysun sözlerimi herkes, seviyorum seni.

Ayıp değil öpüşmek ve sevişmek.

Gel eski günlere dönelim birleşelim.

Hataları yeniden gözden geçirelim.

Ayrılmayalım ben ayrılığı sevmem.

Hayal edelim en müthiş güzellikleri iyilikleri.

Yaşadığımız kötü şeyler gelmesin aklına.

Asla olmayacak onlar bir daha.

Yeni bir dünyaya göçelim, gidelim buralardan.

Benden uzaklaşmak istedin ve başardın.

Şimdi yakınlaş benimle, iste bunu...

Ayıp değil değişmek, kötü değil, iyi bir şey.

Bekliyorum seni, değişmeni her şeyini.

İstiyorum sokak ortasında beni öpmeni...