Ayıp Be... Şiiri - Yılmaz Tarhan

AYIP BE....

Bu ne biçim ahali,ne biçim köymüş?
Dedi-kodu bitmez,nedir ki neymiş?
Afedersin,adı bilmem ki neymiş.
Arkamdan laf eder,tu şerefsizler.

Yaparsın iyilik bilmez,anlamaz.
Önlerine bal döksen de yalamaz.
İnanmıyom!.. Böyle insan olamaz,
Arkamdan laf eder tu şerefsizler.

Adın bir çıkmışsa ona,dokuza.
Bir daha asla inmez sekize.
Çalıp,söylediğim o şerefsize.
Arkamdan laf eder tu şerefsizler.

Hayvan olan elbet,hayvandan anlar.
Önemli değildir,O'nca insanlar.
Görünüşü insan,aslen hayvandır.
Arkamdan laf eder tu şerefsizler.

Bilmezler konuşmak insana,yüze.
Gelemezler benle yakın göz,göze.
Kuyruğu çıkarıp,çıkınca düze,
Arkamdan laf eder tu şerefsizler.

Bu nasıl beyindir,bu nasıl kafa?
Sövsen de yüzüne kızmaz o lafa.
İnsan değil ama adı M.....fa.
Arkamdan laf eder tu şerefsizler.

Bırak be TARHANİ,düşme peşine.
Çok rastladın sarhoşuna,keşine.
Sahip olamazken layloy eşine,
Arkamdan laf eder tuu şerefsizler.
1998
YılmazTarhan