Ayıp Şiiri - Saba Levon

kuşlar biriktirelim
gökyüzünde
inadına yeni adlar verelim her birine
acılarım çürüyor
biliyorum
tanrısal değil bu
ilk kadehten sonra
katlanmak kolay
geliyor oysa
sesim
sesine
karışmalıydı
bu şehirde
rahatsız etmeliydik gelip geçenleri
komşuları
bizi ayıplamalıydı insanlar
bizi ayıplayacakları kadar
kalmalıydın bu şehirde
sesim
sesine
karışmalıydı
çığlık olmalıydı
sesimiz
belki
çığlıklarını duyarım
bir gün bir kaydırakta
işte o zaman çıkar gelirim
ne dersin
balonlar alırım sana
yine boynuma sarılırsın belki
belki yargısız ve koşulsuz
sesimizi çığlık yaparız
ne de olsa
kızımsın benim
ayıplamazsın beni
biliyorum

belki
sen bana
bir öpücük kondurursun
sonra gökyüzündeki kuşlara
verdiğimiz adları
geri alırız
onları
adsız
kuş
olarak da
tanıyabiliriz
sevgilerimiz gibi
ne de olsa
kızımsın benim
ayıplamazsın beni
biliyorum