Ayın Yıkadığı Kaldırımlarda

Pişmanlık nehrinde durulmaz sular,
Ayın yıkadığı kaldırımlarda.
Sahte gülüşlerde, hain pusular,
Ayın yıkadığı kaldırımlarda...

Gül sümbül kokusu olmaz hazanda,
Rüzgâr türkü söyler çaresiz anda,
Korkak fare coşar kükrer, bir yanda,
Ayın yıkadığı kaldırımlarda...

Mazlumlar, zalimle barışır gider,
Hayaller, gerçekler karışır gider,
Sahipsiz, hülyalar yarışır gider,
Ayın yıkadığı kaldırımlarda...

Hasret yüreklerde değişmez talan,
Yılandan daha çok zehirler yalan,
Ne eksik ne fazla; her giden, kalan
Ayın yıkadığı kaldırımlarda...

Kendi yuvasında hüzün dokuyan,
Bütün güzelliğe rahmet okuyan,
İnadına suskun günü kâr sayan,
Ayın yıkadığı kaldırımlarda...

Kan gülleri açar gözler, kor olur,
Kelebekler uçar, konar yar olur,
Katlanır acılar; kolay, zor olur,
Ayın yıkadığı kaldırımlarda...

Geçmişi geçmişte, bırakmak yeter,
'Aşktan yüce' denen sevgiler yiter,
Çatlayan tohumun sancısı biter,
Ayın yıkadığı kaldırımlarda...

Sevda ikliminin, hicran bülbülü,
Maviler giyinmiş karanlık, tülü,
Ürkek adımlarla bir yaban gülü,
Ayın yıkadığı kaldırımlarda...