Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
şiirinizle tanışmak ne güzel... anladımki yalnız değilim
tebrikler
Bir DÜZELTME...Fetih suresinin 29.ayeti bildiğiniz gibi arap alfabesini tüm harflerini içermez.Mesela arap alfabesinde,P,Ç,Ö,gibi harfler vardır,ama bu ayet değil,Kur'anın hiçbir ayetinde yoktur.
Şiirlerinizde çok şey anlatılmak istenmiş.Ama anlatılabilmiş mi,orası soru işareti.Herkesin anlayacağı kadar yalın değil.Ama yürekten tebriği hakediyor.
Pınar Hanım,
Sizin gibi genç bayanlarımızın topluma vermiş oldukları böylesi mesajları çok önemsiyorum. Çünkü dünyaya gelen her çocuk annesinin ellerinde şekilleniyor, annenin davranışları söylemleri ve yönlendirmleriyle kişilik sahibi oluyor. O yüzden annelerin ve anne adaylarının kültürlü, bilgili, duyarlı aynı zamanda milli manevi değerlerini benimsemiş olmalarından büyük haz alıyorum.
Çok emek verdiğinize inandığım bu muhteşem eserinizi can-ı gönülden kutluyor, saygılar sunuyorum...
Unutmayalın ! Güzellik özümüzde
Fesih Aktaş
harika bir şiir çıkmış ortaya ne güzel yüreğine sağlık.
Sevgilerimle
MEHMET ALİ ŞAHİN
Allah razı olsun. Yazan kaleminiz daim olsun.
Kalemi, kelamı, yüreği kutlarım...
Tebrikler....
Altının kıymetini sarraf bilir demişler
Nadide incilere büyük değer vermişler.
Mana denizlerine dalmış nice dalgıçlar
Aklın maharetiyle bağışlanmış tüm suçlar.
Aşk sihirli bir ırmak her gün tersine akar
Senin bu 'cıs' dediğin bir gün seni de yakar.
Aşk, dünyanın temeli aşık bela demeli
Aşıkların hedefi saadet-i ebedi.
Kimi ikrar edemez kimi inkar edemez
Kimi de dediğini sonra tekrar edemez.
Benizleri sararır gönülleri kararır
Bu kervana katılan hedefe bir gün varır.
Kimi doktor reddetmiş peykanına sarılmış
Kimi yüz bulamamış hakanına darılmış.
Kimi sivri dilinden hayata göz kapamış
Kimi haddeye sokmuş pişsin diye davranış.
“Ya Hakk” demiş dervişler “Ene’l- Hakk” demiş pirler
Büyümüş serpilmişler aşka aşık şiirler...
RAMAZAN YAŞAR
kervana yeni bir ses daha eklenmiş gördüm bugün... sevindim doğrusu...
...AŞKA AŞIK ŞİİRLER...
VE ONLARIN ŞAİRLERİ...(ŞAİRELERİ) ...cihandan geniş bir gönle sahiptirler...o gönülde katre olmak her kişiye nasip olmaz...
baki selam ve dua...
Rahman ve rahim olan Allahın adıyla.Muhammed(sav) Allahın elçisidir. Onun yanındakiler kafirlere karşı çok şiddetli, kendi aralarında, çok merhametlidirler.' Bu özellikleri taşıyan insanlar kötü olabilirler mi? Asla. Müslüman hakkında kötü zan besleyenler bu ayeti yüz kez okumalıdırlar.İyice anlamaları için yüz diyorum. Çokluk ifade eder.SELAM İLE...
Şiirinizi begendim Hüsamettin Sungur
Bu şiir ile ilgili 9 tane yorum bulunmakta