Ayın Şavkı Şiiri - Bülent Öntaş

Duman ki o ateşsizdir, kül gibi yanar sızısı
Islanır yağmurda akşam, dokunur hüzne sancısı
Heveslenir heveslikte, yerle yeksan şarkısı
Çığrışır insan sesleri, şeyda bülbüldür yankısı...

Yananlar ki gönüldendir, yakılır hep türküsü
Ağıtlanır son gününde, toprak olur yarısı
Nefeslenir yolculukta, sırdan sırdır iyisi
Aman ki göz gövdesizdir, kökten ayrıdır terkisi...

İnan ki can kimsesizdir, kalır ortada ölüsü
Yanar kor ateşlerde, uzar gider övgüsü
Ses verir sessizlikte, kaybolur gider dirisi
İnan ki söz imgesizdir, bölünür hece olur ötekisi berikisi...

Sanma ki garip sessizdir, kul köledir mazisi
Uyanır sabahın şafağında, doğar güneş sarısı
Kenetlenir lalezarda, hazan söker bahçesi
Kavuşur canana can, umut olur nefesi...

Dünkü demdir, bugünkü cem, yarın isyan edecektir gönüle
Yol bir sürek binbir, varılacaktır o güne
Seslenince bahara, çiçek açar uyandırır bağbanı
Ayın şavkı vuracaktır elbette, o garibin gök-yüzüne...

Bülent Öntaş, 27.07.2025