Ayın on dördü gibiydi güzelliğin
Bazen akıl almaz şekilde etkileyici
Bir o kadar da akıldan uzak
Baktıkça doyamam diye düşündürüyor
Karanlığın ortasındaki aydınlığın
Ayın on dördü gibiydi hasretin
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta