Ayın On Dördü Şiiri - Erhan Atıf Meral

Kemale erişince ömür mevsimi
Hazan cömertçe mahsulünü alır
Veda eder baharın soylu gemisi
Geride sadece son yaprak kalır

Harabat olur artık mazinin gülşeni
Gonca yas tutar dikenlerin bayramı
Baykuşlar yatağı yalnızlık iskelesi
Nerdeler hani eşi dostu yari akranı

Bir ecel türküsü hep dillerde gezer
Güneş onu söyler bulut onu gizler
Yağmur yalan olur artık biter gider
Kuru toprak şimdi mahşere döner

Böylece bitmiştir ayın on dördü
Azap altın çağında hükümran olur
Güzel ne varsa işte burada gömülü
Kabristan gönül, sine türbedar olur

İkinci dirilişe zemin hazırlanır
Sur özlemi gönülleri yakarken
Pür dikkat o sese cümle azalar
Fersiz kulak kifayetsiz kalırken