* Ayın Karanlık Yüzü / Mahi Devran

MAH-İ DEVRAN / AYIN KARANLIK YÜZÜ
# fatma doğan
İklimimi kaybettiğim günden beri, dönemiyor dünyam , karanlık yanındayım ayın.
Şimdi yüreğimin bodrum katına indim, saklanıyorum köşe bucak, herkesten gizli
Tüm ışıklarımı kapattım, alaca düşmüş günlerimin üstüne.
Gecelerse, zaten gözlerimin yüzüne gıcırdatarak kapatıyor, demir kapılarının kanatlarını.
yine de ayrılığın uçurum tarafında kıvrık kalmış pencereden bakan , ağır yaralı umutlarım var.
Bu yüzden olsa gerek merhametli yıldızlar yağıyor üzerime ,gecenin ahu gözlerinden,
Mahi devran!
Sana ve her şeye rağmen umut hüzmeleri sızıyor demir sürgülü kapıların beton eşiklerinden.
Oysa Yüreğimin bodrum katında ışığın yoktu, nefesin yoktu,sesin yoktu,
sen yoktun Mahi Devran!
Emanet gibi boynuma taktığın hatıraların vardı sadece senden bana yadigar kalan.
Bu ıssızlık eziyor, bezdiriyor canımdan ağar ağar,
Sessiz sedasız tükenip gideceğim, solusam da eşikten sızan körpe umut kırıntılarını
Sesi boğuk, simsiyah bir acının gölgesi gibi bekliyorsun başımda öylece, elinde gözyaşı dolu bir kadehle sen.
hala ışıklarım sönük, seninse ellerin soğuk ,Mahi Devran!
Biliyorum ne çok inen var benim gibi Yüreğinin merdivenlerinden.
Ayrılık en çok orda ,karanlıkta acıtır,yakarmış insanın canını,
ama insan en çokta oraya gömermiş vazgeçtikçe acıtan anılarını
Bende vazgeçtim orada senin kara gözlerinden, Mahi Devran,
Yırtıp atmak var karanlığın bağrını, çekip almak var şafağın karnını tekmeleyen yeni yaşamı.
Beklemeden sabahı, uyanıp ovuşturmadan gün gözlerini,
Atlatmak var iyileşen umutları kıvrık pencereleri iyice açıp, uçurumlarından, özgürlüğe
İyi gelir bazen zincirleri kırmak, acıları gömmek, yağlı urgandan koparıp atmak kırk boğumlu bağları.
Beklemeden yarını bile ,hemen bu gece
Yağmurun yıkadığı tertemiz caddelerde üşüsem de ısıtmalıyım,
yakmalıyım sokak lambalarını.
Her bir kaldırımdaki taşların altında,
Kim ne sakladıysa umuda dair bir tutam dilek, bir avuç hayal ya da bir aşk şiiri
Ve darmadağın etrafa savrulan binlerce yolunu kaybetmiş harf ,
Ve sokaklarda başıboş kalan ne kadar umut varsa uçurumdan özgürlüğe atlayan
Hepsini ben toplamalıyım
Umut Sokağının lambaları aydınlatmalı yüreğimin bodrum katını
Ve yüreğimin boz duvarlarına
Biraz asi, biraz renkli, biraz haylaz ,içinde isminin geçmediği şiirler yazmalıyım,
Ve devran benim için yeniden son hızla dönmeli,
yüreğimin balkonundan her gece gökyüzüne bakınca, ayın her iki yüzü de bana gülmeli.
(FATMA DOĞAN 25.01.2025/TURHAL)