Ayın Karanlık Yüzü Şiiri - Polat Sarıgül

Bir adım ötesinde ölmüştü kırlangıçlar
Islık hüznü var bu tren raylarında
Metalik bir serzeniş;
Bir bıçak gibi saplanır alnının ortasına
Kanarsın nehirler kadar

Sığar mı adımların kaldırımlara
Bir vapur masumiyeti gözyaşların
Ne dense boş
Yüzüne iner yağmur telaşı
Akar gider kalbim kadar

Ayın karanlık yüzü düşlerim
Ah şapelin duvarındaki yalnızlık
“İnsan sevdiğini öldürür bazen”
Farkına varmadan
Ölür….

(2013)