Ayın Gizemi Şiiri - İbrahim Adak

karanlık gecenin içinden
ay doğdu sardı buğulu etrafımı
pencereme yapışan günahların isinden
silip kurtardı efkarımı

neydi bu nedendi bu...
kalabalık gündüzden
kimsesiz geceden
tutup götürendi bu.

uykudan bir damla feragat edip
gizlisi bol kuytudan bir anda sıyrılıp
düşen rüyalarımı yerden kaldırıp
aldı beni yalnızlığın içinden

sessizliği kovupta düşüncemden
sedaya mahkum eyledi
durgunluğu atıpta gölgemden
günle geceyi bana bayram eyledi