Ayın Da Güneşin De Erken Battığı Şehirde...

Güzelliğine misafir olmak istemişti,
Ay hilalini yayınca karanlığa.
Usulca fısıldadı O'na;
Ben de tüm bu karanlıklardan
Sığınabilir miyim gökyüzündeki aydınlığına?

Cevap verdi sessiz misafirine.
Kolay mıdır zannediyorsun,
Karanlığa rağmen ışık saçmak,
-E rağmenlere karşı var olmak...

Tebessüm etti hafifçe,
O ince, hüzünlü hilal haliyle...

Ve usulca kayboldu ay gözden,
Dedi; Ne çabuk döndüm ben
Bu misafirlikten...