Gül; gül ki dudakların
Güller gibi bükülsün
Gül endamın,gül yüzün
Mevsimlere bürünsün
O Şen kahkahaların
Kadehlerde bölünsün
Şu garip ruhum
Seninle yaşayıpda ölsün.
Sen güneş olup
Gönlüme doğduğundan beri
Gözlerim görmüyor artık
Ne gök,ne yerleri.
Anladım kalbimde yok
Başka birinin yeri
Ayıkladım gönül bahçemden
sen kokmayan tüm gülleri
Kayıt Tarihi : 23.5.2007 20:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!