Ayı gibi (Kafiye kritiği) Şiiri - Yaşar ...

Sürü sürü sürüneverdi serüvenler
Hangi yangında yanmadı ki Anadolu’m
Hangi handa kanlarla beslenenler
Dönüp gözümüze toz gibi atmadı oğlum

Her şeyi tutup bir teberik gibi
Tedarik eden zencefil hayatımızı
Hangi gün tez el çalmadı nebi
Keserken susamış gırtlağımızı

Bin bir yalanın tor/unu olmuş hafıza
Çöplüğünde fanfarlar öttürüyor tözüne
Burnundan düşercesine kasıl kabza
Dünyanın keneleri batarken gözüne

Yüzüne gözün ilişmedi mi?
Akarken bu insan selinin dağarcığında
Asmadılar mı tutup da seni
Şafağına vuruveren günün darağacına

Bir domuz gibi

Günü sırtlamış gidiyor gecenin kamburu
Bir yüzü tükürük bir yüzü iki hıçkırık
Donup kalırken evrende taş gibi kupkuru
Tek ırkın şakısında insan yüreği kırık

Oysa Ayni havanın çocuklarıydık biz
Biricik dünyanın yegâne umudu
Aramıza yılan gibi girmeden Biz ve siz
Birde bizim ve sizin kış armudu

Bir ayı gibi

Yaşar Doğan /Lolan) 26/0806