Öyle acıyorum ki kendime,
Hele bazen sevebilirmişsin beni gibi geliyor,
En çok o zaman, hafifçe gülüyorum,
İçim acıyor.
Belki hep böyleydi, hayır eminim hep böyleydi.
Mutluluk için yazılamaz şiirler, yazılmadı.
Tüm şairler, hatta şiir yazamayanlar dahi yaşadı,
Yaşanan acının adı şiir,
Tüm sevgi sözcükleri,
Tüm umutlar,
Seni düşündüğüm an kopuyorum,
Düşünmeye devam ettikçe savruluyor,
Ve bir yere düştüğümde anlıyorum,
Sen yoksun ve o an hayat üzerime basıyor,
Kalbim kupkuru dağılıyor ve,
Savruluyor arda kalanlar çamurların üstüne..
Gözlerin.
Teki bir dünya,
İkisi evren.
Senin sonsuzluklarında kayboluyorum.
Seni kalbime sığdıramıyor,
Aklıma anlatamıyorum.
Ne yapsam, ne söylesem, ne dinlesem,
Bilmemek hiçbir zaman kendini,
Zaten her konuda kararsızım gibi,
Ne zaman anladım ki yüreğimdekileri.
Kendimden kaçıyorum en uzağına evrenin,
Yine bir hayal,
Taze bir gün, kullanıp çöpe atmaya,
Ve unutulmaya bir çok hayal daha.
Yine çok sebep var seni unutmaya,
Ve unutamamak bir çok kez daha.
Kaçacak yerin yok biliyorsun.
Onu kaybettiğini biliyorsun.
Onsuz bir hayat düşünemeyecek kadar ne zaman bağlandın ona.
Onu tanımadan önce hoşlandığın masum anlarda mı?
Yo hayır, son konuşmanda bile onun için atıyordu kalbin.
O sana olmayacağını anlatırken bile sen onu daha çok seviyordun.
Öyle bir çekiliyorsun ki hayatımdan,
Ben duruldun zannederken,
Kim bilir hangi kıyılara vuruyor dalgaların.
Gelgitlerin hep bir parçamı alıp götürüyor uzaklara.
Sen koca bir okyanussun.
Bazen seni izliyorum saatlerce.
ve bir çıkmaz, bir çıkmaz ki ne derin..
artık gücü yok çırpınmaya kollarımın..
saplanıp kaldığım yerinde hislerimin.
ne de uzanacak cesareti ellerimin..
verdiği umuda sahte bir kişinin..
yalnızca sımsıkı yumduğum gözlerim..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!