Ne yeşilin eski yeşil ne toprağın altın
Nede de akşam mavisi denizin kaldı artık
Kısık bir ses unutulmuş bir ad oldun hafızalarda
Oysa sen cömert ve bereketli topraklardın.
Sabırlısın göğüs germektesin olanlara
Hasret ve özlemle fısıldarken ceddim kulağına
Kararmış gözyaşların ve muhabbetli gözlerinle bakıyorsun
Seni hainlik ve düşmanlıkla yaşayanlara.
Şimdi bulutlara dalmış tüm hayallerin
Sokağınızın dar ve kıvrımlı yollarında
Ne aramaktan ne beklemekten bıktım seni
Gençliğimin baharında hayatımız yazında
Ne beklemekten ne özlemekten seni.
İnanki kahretmek geliyor içimden
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!