Ayhan Varol Şiirleri - Şair Ayhan Varol

Gözlerimden intihar edeceğim Francoise' a

Sancılar;

Tabanlarıma gömüldü ölüm ayartıcısı uyuşmuşluklar. Sırtı dönük
her adımın bıraktığı iz bir tortu yaratıyordu. Resim gibi belirsiz,

Ten kesiliyorken
Ses şifada
Diş ağzını ısırmada
Kendi dilime battım, dikenim
Koltuk altlarından asılan bedenimde
çivi ucu parçalarından oluşan et

SONÊ

Rasttır…
Tükettiğim hayat senden önceydi
Neden tutunsundu yaşam bana
Öylesine aşklar değil

Bahar Kadın

Gülüm’e

Bir kadındır bahar bakar
Kirpikleri ateş yakar

Ölümünü geceye asmazdı kahin
İçildiğini bilseydi yağmurun
Kendi mevsimine bile yetişen bir yeşerme yok.
Geç yağmur.

Lal kırmızı dil...

Derinlerin nerden ses verdiğini bilmiyorum. Oysa akşam o kadar çabuk kanadı ki...
Nereye baksam yalnızın yırtık damarı, nereye dönsem yırtılmış damarın külleşen anıtı.

Eyy hüznüne kan deseni veren, yüreğini epriten çocuk;
sabaha kalma! Yoksa bütün insanlar ellerini yitirmenin acısıyla tutunmanın ölüm ağrısını yaşar.

Ağla
Zamanın çürüyüşüne değil ama
Tutsaklığın esini ölüm sancısına ağla
Tamamlanamamış erinçlerin yarımlanmışlığına
ve gündüz gibi bir sevginin güneşinin geç kalışına!
Ne geceye kalabilecek ne bir sabah daha yaşayabilecek.

Peltek Bir S Harfi için…

S harfine gölge çizdim özlemin bedeliyle kalan
Susmuşluğa vurduğum tüm düşlerim ölüme yattı
Dalgalar peltek vurmadı sesin kadar
İçime gömüldüğüm kuytudan çıkamadan

SİYAH SABAH


Bayrampaşa

Ruhumun diyetinden bir şey kalmadı bana. Ötesi yaşamın aynılığına bağlı. Alevin çiğnediği çığlıkların ölümünü yaşamak değil benimkisi...dumana zorla kabul ettirilen et yanmalarını duyumsama, uzaklarından senin. Ölmenin kendine hafif, bilincime ağır gelen kokusuna sarılan bedenden öte bir şey değildim artık. Susmanın caniliği belki de bu. Kor. Yangın. Duman.

Yırtıcı gri bir dem

Şiir kefenidir şairin;
Avazın zorlanan doruğuna ulaşan kasırga boşluğu. Hücrelerin ölümüne kayıtsızlık tarihin ihanet biçemini taşır. Yol yolsuz, yok yoksuz kalabilmeyi başardı sonunda. Her parmağın çamura bulanma arzusu başgösteriyor, mürekkebin boynu bükük.

Boynu bükük beyazın...karın yarattığı kısmi katliamla. Yazınsal boşluk çarmıhın, çarmıh olmaktaki pişmanlığını yaşamakta. Sözcükler ölümüne tükendi.