Acılar yüreğime demirledi
Sensizlik bir an olsun hiç bitmedi
Gözlerimden akan yaşlar sel oldu gitti
Ve benliğimde açtığın yaralar bir nebze olsun dinmedi.
Gözden değil yürekten ıraktım
Yine dışarıdayım apansız yağan karın altında
Gözler mahzun zihnimse bir o kadar zan altında
Bilemedim geleceğe mi takılıp kalsam
Yoksa geçmişim için ağlasam da mı ağlasam
Burada yüreğim soğuktan tir tir
Bir gün geçti yine ömrümden sessizce
Sandım ki bir asırdı harap etti beni iyice
Sokuldum ben yine yarının koynuna gizlice
Beklesem o yâri acaba benim gibi sever mi delice
Çaresizlik, matem ve yine keder
Bir yaz akşamıydı seni yitirdiğim gün
Aslında hayata gözlerimi yumdum ben aniden
Acaba gelir misin uzaklardan bir gün
Sensizlikte karanlık olan dünyamı aydınlatır mısın yeniden
Zamanı geçmişse de bir takım duyguların
Bak ne güzel uçuyor kuşlar
Hapisteki bir mahkûmun özgürlüğüne kavuştuğu gibi
Ne kadar mahzun açıyor çiçekler
Mecnunun Leyla’ya aşkını haykırdığı gibi
Ve güneş ne kadar parlak
Karanlıkta yolunu yitirmiş bir gezgine rehber olur gibi,
Bir gecenin gündüze varamamasıydı seni kaybetmek,
Bir yavrunun annesini bulamaması,
Ve bir yiğidin ise birkaç gözyaşıydı.
Ben hala bıraktığın yerdeyim,
Evet orda,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!