Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Rivayetlere bir şey deyemem
Ama bir destanı kuşanıp sırtıma
Geçerken yaşam öykümün içinden
Yazdıklarımdan hiç bir şey beklemeden
Adıma sırattır diye sarılarak geçerken
Manyas’ın güllerinden, geleceğe
Yaptıklarımı miras bırakıp,
Ölüm kimsesiz bir çocuk gibi saçlarımı okşayıp
Elimden tutup sürükleyip götürürken
Yazıyorum işte kendi üstüme
Koskoca bir hiçtir ...
