Ve yüreğim bağımsızlığını istiyor aklımdan
Aklım ki yaşamın çizdiği o sınırları korumak zorunda
Hep çığlıklarda kaldığımız duvarları kaba taştan oyulmuş bir mahzenden
Granit damarlarına tarazlanan gecenin koynundan çıkıp
Öylece duvarları kilitledim, sessizliğin üzerine
Pir sultandan geliyorum
Kırığım kanadımda kalmış uçamam ki,
Bütün kapılar tutulmuş,
Sesimde tutuştu, ellerim sanki kömürden
Ses vermiyor tellerim, tezenem vuramaz ki,
SAHİ BİZ KİMİZ
Anka kuşudur evren atlasından mavi sini aray (an)
Günler sarkaç salıncağı,
Abaküste boncuk tanesi,
Yaşamın döl yatağında devinim...
SANMA Kİ BİLMİYORUM
Bakma mağrur dolaştığıma
Kaçırıyorum gözlerinden aslında
İZİ KALIR
Solarsın, izi kalır bende yüreğinin.
Bir kenti inkara vururum, kimliğim silinir…
Ağlarsam, rüzgar kurutur gözyaşlarımı.
İzlerimiz Vardı
Gölgeler de aldandı beyazına akışın
Kor bir aydınlıktayım başımdan aşağı
Küllenmiş resimlerde durur ölü toprağım
Duman, duman yürür üstüme
KADINIM
Damınan katran bir gülümseyiş yağarken üzerime
Yokluğun katık olmuyor yüreğimin sesine
Geriye dönüşüm yok, ceset yanımı bıraktım.
Ve seni bu sevdada kadınım saydım.
Sevgili Fatma Özdemir’e
KÜÇÜĞÜM
Gece yorgunu gözlerinde,
Ayın şavkı solgunluğuyla yüzüne vurmuş.
MANYAS’ İN GÜLLERİ
Şiirimde yüreğim var, gök gürültülerinden.
Ki yağsam, hızlı, asi dizelerden.
Yine de kesmez beni bu sağanaklar
Güller derledim gönül bahçeme,
selamlar...
şairin kendi sitesi
www.ayhansarioglu.tr.gg
www.ayhansarioglu.com