Sevgi! Sana o kadar açım ki,
Tarif etmemin imkanı yok.
Oysa,Seni yaşamak,seni tatmak,
Seni ruhumun derinliklerinde hissetmek bile,
Bana o kadar mutluluk veriyor ki.
Neden seni bu kadar acımasız yapıyorlar?
Derdimizin dermanı sen oldun,
Kalbimizin kervanı sen!
O kadar dertler arasında dünyaya getiren,
Bizi büyüten sendin dertli ANAM sen.
Babamıza söylemez derdimizi sana söylerdik,
Özlüyorum melek yüzünü,
Hasretle ellerinden öpmeyi,
Resimlerinden alamıyorum kendimi
Bir türlü mutlu olamıyorum.
Yanıyor bağrım,
Neden geldim bu dünyaya
İsyan etmek içinmi? yoksa!
Sevmek,sevilmek,
Aşkı tatmak?
Evet! istiyorum.
Sevmek,sevilmek,gülmek istiyorum.
Evet,derler ya, ruh ikizim.
Derler ya, aynadaki öbür yüzüm.
Gerçekmi? böyle bir şey varmı? diye,
Bu soruları kendime çok sorardım.
Sadece hayallerde,rüyalarda,
Yaşanır diye düşünürdüm.
Hayat o kadar acımasızki,
Alıyor elinden bir bir güzellikleri.
Yalan,her şey yalan be gülüm,
Kimseye tamah etme,
ızdıraplarla kavrulmayı bırak,
Rüya idi her şey de.
Her şeye rağmen yaşamak çok güzel
Acısıyla,tatlısıyla
Yaşamak için mücadele etmek gerek
Kim ister acı çekmeyi,
Mutsuz yaşamayı.
Düşünsene; hep güzel,hep güzel
Yine verdin bana dersini.
Neden ve nereye kadar devam edecek?
Yetmezmi benden,
Hayatımdan çaldıkların.
Acılarında güzel dedim.
Sevdim seni, bağrıma bastım.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!