Zannetmeki bu dünya bana kalacak
Kara toprak benide birgün saracak
Vicdanın sızlayıp saçların yolacak
Hıçkırıp ağlar iken ararsın beni
Nice aşılmaz dikenli yollardan geçtim
Acıyı şerbet ettimde kederle içtim
Kendi ölüm fermanımı ben kendim biçtim
Namerde boyun eğmem ölürüm daha iyi
Dün gece seni gördüm rüyamda
Sen rezil perişan bitkin haldeydin
İçimden sarılmak geldi o anda
Seni unuttum dersem bilki yalan olur
Çünkü seni ilk günkü kadar çok seviyorum
Ayhan senden uzaklarda mesutmu olur
Ben heran seni özlüyor seni arıyorum
,
Benim dünyam kararmış hayatım sönmüş
İçimde alevlenen aşkım küllere dönmüş
Bedenim acı lardan çileden ölmüş
Bir daha sevmekmi tövbeler olsun
SAÇLARIN DÖKÜLSÜN BİRDAHA ÖRME
GÖZLERİN KÖR OLSUN ÖNÜNÜ GÖRME
AYAĞIN TUTULSUN YANIMA GELME
Seneler önce yüzüstü koyup gittiğin
Veda bile etmediğin o adam benim
Dünyasını yıkıpta yerle bir ettiğin
Can evinden vurduğun o adam benim
Sen kendi dünyandasın ne söylesem boşuna
Sanmıyorum beni üzmek gitsin senin hoşuna
Dayanamam gözündeki bir damla göz yaşına
Sen ağlama ömrünce hep gülesin kızım
Karşıma geçmişsinde oturuyorsun
Baktımki derinlere hep dalıyorsun
Sanki bakışlarınla yalvarıyorsun
Yeniden maziye dönelim diye
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!