Ayhan Nafile Şiirleri - Şair Ayhan Nafile

X kare gözlü polinom sevgilim,
Aşkından çarpanlara ayrıldım.
Seninle olmak bana,
Kartezyen çarpımı yapmak kadar
Zevk veriyor.

Bana;

Yaşamak para ile dediler, o halde yaşayamam dedim.
Arkadaşlık menfaat üzerinedir dediler, kimseyle arkadaş olamadım.
İyi çevre bul dediler, aradım; doğrusu bulamadım.
Çevreni temiz tutmalısın dediler, kendi elleriyle kirlettiler.

Yine hava karardı,
Bulut çöktü gökyüzüne;
Yağmur yağacak belli ki,
Ve ben yine ıslanacağım bu parkta.

Yine ısınmak için ateş yakacağım sokakta,

Toprak damın büyülü kızıydı...

Gözleriydi mavi olan, deniz misali.
Saçlarıydı sarı olan, başak misali.
Yanaklarıydı al olan, kiraz misali.
Bedeniydi doğa kokan, çiçek misali.

Bana kendini anlat...

Oysa;
Sen artık eski sen değilsin,
Yaşananlar aynı değil,
Gülüşümüz aynı değil,

...Bir resim hayal edin;
Yalnızca güneş, deniz ve duygu yüklü bir resim..
Resimde; Tanrı Apollo' nun aşık olduğu peri kızı Daphne...
Daphne, sessiz ve derinden başını öne eğmiş düşünmektedir...
...Düşündüğü nedir bilinmez, ama belli ki, çok düşünceli...

Doğduğumda yok muydu ki yanımda?
O' da benim gibi tabiat kollarında,
Kimse yoktu sanmayın doğduğumda yanımda,
Bana ilk sarılanın cevabi bu şiirin sonunda.

Yürümeye başladığımda hep O vardı yanımda,

Yastığa baş koyup düşlerdim seni...
Gözlerim kapalı, ellerim açık,
Tanrımdan isterdim hep seni.

Hani gülüşüp, oynaşırdık;
Şimdi neredesin, neden terk ettin beni?

Taşınası şeyleri taşıdım artık,
Çok yoruldum, bitap düştüm,
Bir tek anılarımı taşıyamadım
İnanır mısın onları kimse taşıyamadı,
Ne yapmalıyım bilemiyorum...

CEVAP BENİM EVLAT, BEN ANNEN.

Doğduğunda yok muydu ki yanında?
O' da senin gibi tabiat kollarında,
Kimse yoktu sanma doğduğunda yanında,
Sana ilk sarılanın cevabı bu şiirin sonunda.