Ayhan Şiiri - Abbas Paksoy

Yaş yirmi, delikanlının toy’u.
Bir yetmiş, selvi gibiydi boy’u.
Çok hırçındı, geçliğinin huy’u.
Gül’leri açtıkça, açtı Ayhan.

Hesapları, bilmem kaç çeşitti.
Toplaması, bölmesi, eşitti.
İnsanlardan, hep azar işitti.
Yol’ları şaştıkça, şaştı Ayhan.

Usanmak, bıkmak, nedir bilmezdi.
Uyarsan bile, söz’e gelmezdi.
Ayılıp, hayalini bölmezdi.
Çöl’lere koştukça, koştu Ayhan.

Sevdiği Leyla, kafa’sı Leyla,
Saç’ları beyaz, göz’leri ela,
Düşüp kalkar, uslanmıyor hala.
Göklere uçtukça, uçtu Ayhan.

Paksoy'um, seyri seviyor ama.
Ölmeyince, demiyor ki dama.
Gönlünce koşuyor, gam’dan gam’a.
Şer’lere düştükçe, düştü, Ayhan.