Ayfer Turan Şiirleri - Şair Ayfer Turan

Bağırış sesleriyle uyandım bu sabah...
Gerçek,hakkı yenilmesin diye yalandan yardım bekliyor.
Yalan,gerçeğin hakkını yememek için yalancılığından utanıp feragat ediyor..

Hayatım başından beri hep kıştı
Gördüğüm sadece bir bakıştı
İnsanoğlu değersiz bir nakıştı
Gönlüme nakşettiğime yazıklar olsun

Kardelen misali güneşi gördüm

Sadakatin saltanatı, sevgisizliğin tacına kurban
Kendini şah sanan kılıcını kuşanmış
Mazlumun seven canını almış
Kazandım sanarken,aşkın ahını almış !!

Aldırış etmeden yaşamayı öğrettiler,çok aldandığımız bu hayat çemberinde.
Aldatarak insan olmayı öğrettiler,geleceğin sağlam temellerinde.

Yazgımız dışına çıkmadık,içinden de hayır görmedik zaten.Doğru yoldan ayrılmadık ama yanlış insanlara çok kurban olduk.Niyet ettik insanlara ama insanlığımıza oynadılar.
Değmeyenlere değnek olduk ama kendimiz çolak olduk
Sevginin değerini de bildik ama sevilmeyi hedef bilmedik.
Değerlerin sarrafı da olduk ama kuyumcu olmadık
#ayferturan
Çok cümle var ve o cümlelerin "ama"sı da çok var ama biz yine de iyiyiz.

Dışına yansıtırsın içindekileri, dışarıda olanlara inat..
İçindekilere güvenirsin sen,çünkü güzellikte olmuş sebat... Ya Allah!! diye koyulursan işe sonu iyiye gider çünkü Allah deyip başlamışsın sonu tabii ki hayra gider..
Sonun güzelliği,başlangıcın kuvvetinden bellidir

Amacımız çizgimiz,çizgimiz ise kişiliğimiz olsun...
Değişim ,kişiliğimize değil günlerimizin güzelliği üzerine olsun.

Mahmur direnişlerin savaşçısı
Yön verdiğimiz kadar zamanımızdan çalan,uykumuzu kaçıran
Yarınların sessiz kölesi
Yüreğimize vurulan prangaların pasına vurgun
Güzelliğe argın,mutluluğa yorgun....

Yerle gök arasında araftayım
Adaletin olduğu taraftayım
Gök olsam sağanak sağanak yağarım
Yer olsam ilmek ilmek kanarım
Ahh be dünya asıl ben sana yanarım

Bırak ay gitsin sen güneşim ol hergün...
İçimizdeki kalabalıklığı,terbiye edercesine dışa vurup sessizleştirdik...
Öyle bir sessizlik ki, sevdayla harmanlanmış küllerini etrafa savuruyor,yeniden doğmak istercesine aydınlatıyor her yeri...
Bir yanda güneş batarken diğer yanda "ay ışığı"tüm ihtişamıyla çıkar ortaya... karanlığa gömülenlere biraz ışık-biraz huzur olur,
"ben burdayım"dercesine...