Ayfer Genç Şiirleri - Şair Ayfer Genç

sarmış dört bir yanı sarmaşıklar
hayatımı çerçevesine aldığı gibi tıpkı,
kim bilir kaç çiçek büyüdü de soldu
bahar gibi güllük gülistanlık oldu kaç ev
bilinmedi kıymeti sarmaşık ve çiçeklerin
o yüzden yok oldu hepsi görülmedi tek bir tanesi.

Soğuk dört duvar arasında beklemek gibiydi seni bekleyişim...
Akıla mantığa sığmayan,sebebi belli olmayan bir sebepleydi,
Seni terk edişim,bırakıp gidişim
Her mesafeyi yürüdüğümde seni arayıp bulamayışım,
Adresini yalnış bilişim,
Unutturdu seni bırakıp gidişim...

Sen benim otuz dört günüm...
Benim ömrüm,
Sen benim can özüm..
Sen benim evim,
Geleceğim...
Mutlu edenim,

Sesini duymayışın kırıklığı,
Görmeyişin burukluğu,
Bekleyişin,özleyişin, çaresizliği, kaplamış tutsak olduğum eve...
Dolmuş her bi metrekaresine merakim endişem..
Geceler dinleyenim,gündüzler anlayanım olmuş binevi...
Gecelerimden iyi geceler eksik

Saçları beyazlamış canımın
Kabuk tutmuş hem yarası
Hem kafasindaki yarasi
Kabuk bağlamış,
Bağlamişta durmamiş
Ellerinin bağı...

Hiç bir şey açıklamak zorunda değilim aslında hiç bir şey yapmak da
Bilmiyorum işte bir sebep aramıyorum bir şeyler için,
Sebepsiz yapıyorum herşeyi bir karşılığı olmadan beklemeden...
Dedim ya bilmiyorum işte
Durgun olmak istemiyorum ama durgun olmak zorunda kalıyorum...
Mutluluğun sonunda bi hüzün sarıyor illa

Anlaşılmayan bir dille sesleniyorum sana...
Merak edilen bir dille...
Azadiya dılemın...
Tu jımın duri...
Uzaksın bana kilometrelerce uzakta...
Dılem dıbıje were...

Geleceğine yansıyan küçük delik gibi,
Ona verilen kalbindeki küçük delikli hediye...
Geleceğin zeytin gözlü çocuğu...
Gözleri hep etrafa hayranlıkla,şaşkınlıkla bakan...
Canı acıyan ama anlaşılmayan umut çocuk...
Ağladığında acısını anlatmaya çalıştığı tek yer...

Bilinmeyen bir şehri tarif etmek gibi kendimi,
Adını bildiğim ama tarif edemediğim...
Ben kimim?
Sorusuna veremediğim cevap...
Başkasının beni bana tarif ettiği gibi...
Dışarıdan harikalar,içerdeyse yıkılan kuleler...

Sabahın ilk şafağında,
Kalkıp kendime gitmek istiyorum...
Yemeden içmeden,
Öylesine bırakmak herşeyi...
Herkesi geri bırakmak,
Kendime koşar adımlarla yaklaşmak ,