Ayfer Ersoy Şiirleri - Şair Ayfer Ersoy

Karanlık vuruyor
sessizlik kulaklarımı çınlatıyor
yokluğuna sığındığım an
yabancı bir el sarıyor beni...

işte bak sonunda oldu

Suskunum,
İçimde parçalanıyor bakışların.
Ellerim kavruluyor,
Dudaklarım kuruyor.
Suskunum,
Tenimden ruhun gidiyor.

Sevgin bir hançer yüreğimde
Söküp atmak imkansız ellerimle
Hayata açılmış bir pencerem yok sanki
Sensizlik işte

Tatlı bir tebessüm yüzünde

Ey gece!
Deki sevdama;
Sevdalar yaşanmasada birlikte
Yaşıyormuş gönlünde gönlünce.
Deki;
Ellerinde olmasada ellerin

yanımda yalnızlığım cıktım yola
içimde kalabalığımla...
ayaklarımın götürdüğü yer
yüreğimin götürdüğü yer...
ellerim kabullendi boynu bükük güle..
gözlerime kaldı imbat güneşi....

Lafını esirgeme gözlerimden
Korkma gamlanmaz bu günden sonra
Dal kırıldı bir kere deyip
Kırıntılarada sırtını dönme
Bazen bir dağ ceylanı misali kaçıyorsa ellerim senden
Bir gün hep gideceğinden

Sıcak nefesini özlemişim meğer
Her içimden geçeni yok sayarken
Aslında hep varmışsın işte
Bütün vücuduma saran bir titreme
Engel olamadığım gözlerinde
Kaybolmak ve bırakmak kendimi kollarına

Suskun yüreğim...
Bir zamana takıldı gidiyor sessiz sessiz....
Kader mi? beni sürükleyen....
Ben mi? kadere sürüklenen... çözemedim....

Avuçlarımın arasından kayıp gidiyorsun engel olamıyorum...

Nicelerinde gönül titreten...
Nicelerinde ince ince sızlatan...
Nicelerinde bir göz damlası olan...

Ey! Aşk

Bir kara gün habercisimi yoksa gözlerindeki pınar...

Sus...
Dilin lal olsun konuşma...
Gözlerin yetiryor herşeyi anlatmaya inan...