Ayfer Benzet Şiiri - İbrahim Çelikli

Ayfer

bir-tek öğretmen
yaşı öğrencilerinin yaşı,
güzel, alımlı, bakımlı
sanki bir manken
Yalvaç, Yalvaç olalı makyajı,
boyalı, fönlü, ondülalı parlak saçları
O'nunla tanıdı

Yalvaç, Yalvaç olalı makyajı,
omuzlara atılmış ceketi
O'nunla sevdi
Siyah-kocaman igüneş gözlüklerini
kadınsı bir vücudu
ve vücudu saran pantolonu
omuzlara atılmış ceketi
O'nunla sevdi
O'nunla tanıdı
bakımlı kadını,

herkesin yazısını,
imlasını
ifadesini
bilirdi
ortaya koyacağı tavrı
herkesi
tanırdı
kimin ne tepki vereceğini
damarına basılacak yeri
iyi bilirdi

bilirdi;
isim, numara
yazılmamış kağıtları
kompozisyonda
kimin ne zaman ne yazdığını
hatta kağıtları okumadan kaç alacağımızı
bilirdi
gözü kapalı,
not verir,
parafını basardı
itiraz kabul etmezdi
kopya çektirmezdi
alaycıydı
rezil etmekten çekinmezdi
bu yüzden ondan çekinirdik belli ki
ama hayatımıza yön verendi

**
saçları boyalı, bakımlı
genç, güzel, havalı
dik başlı,
sert bakışlı
kimseye pas vermezdi
cevval mi cevvaldi
nerdeyse yaşıtı talebelere,
“-yavrum” diye gürledi miydi
koridorlar boşalıverirdi o saniye
ve sınıflarda sessizce
öğretmen beklenirdi
çok-çok güzel şeyler olmuşsa
arada bir gülerdi
sol yanağı gamzeli
ama öğretmen denilerek kastedilendi

daha onbeşindeki çocuklara
“-ser name-i mahabbeti canane yazmışem
...............
ey imam beni cehennem ateşiyle korkutma
ben sevgilinin kor dudaklarına yanmışım”
daha Osmanlıca, aruz vezninde
bir sürü edebiyat öğretirdi
hatta ezberletirdi, ezberlerdik
ama nerde ne işimize yarayacağını
bize hangi kapılarını açacağını bilmezdik
açık-kapalı-açık diyerek geçirirdik
en güzel yıllarını ömrümüzün
müs-te-fi-lün, mef-u-lü, fa-i-latün-fa-i-lün,
öğretmen oluşuna sevinmiş,
Yalvaç’ı görünce vazgeçmiş
ama ömrünü vakfetmiş
öğretmen, güzel değil afet
ömürde bir Ayfer Benzet

öperim mübarek ellerinden
Sevgili Öğretmenim
seni en çok üzen,
sinirlendiren
İbrahim