Ayfer... Şiiri - Mehmet Arslan 3

Sen Ayfer nedir bilir misin?
Ayfer, yüzyıllardır insanımın,
hayat verdiği bir hikâyedir,
Kendi yarattığı hikâyesi…

Bütün bekleyişler Ayfer’i dir,
Bütün karamsarlıklar Ayfer’i,
Ayfer asilzadenin peşinde,
Garibimde Ayfer’in peşinde…

Garip rüyasını Ayfer süsler,
Ayfer’inse beyaz atlı prensler,
Sanki ne bulacaksa Ayfer’de,
Ama varsa Ayfer, yoksa Ayfer…

Yazmış yaradan, yanmış gariban,
Ayfer aşağı, Ayfer yukarı,
Sahneler Ayfer, şiirler Ayfer,
Ablalar Ayfer, anneler Ayfer…

O, Ayferin, Ayfer şöhret peşinde,
Ayfer’de yazılanı yaşıyor,
Ne olur garibi sevindirse,
Ama yok, gariple savaşıyor…

Her türlü ıstırabı verecek,
Bu garibe iltifat gelecek,
Ayfer aradığını bulacak,
Garibim umut edecek…

Garip kavuşamadığını,
Ayfer mutlu olmadığını,
anlamadan yaşayıp gidecek,
Hikaye sonsuza dek sürecek…

Ey! masallar, efsaneler, dinler,
Ey Allah’ım nedir bu muamma?
Yaşa Ayfer! Öl Ayfer! nerdeler?
Tövbe Estağfurullah! Allah’u Ekber…

Samsun-1981