Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Değerli Ahmet hocam ellerine sağlık harika bir anlatım beğenerek okudum Atatürk ün yolunda gidenlerin ufku da aydın yoluda Atamız ışık tutmaya devam edecektir saygılarımla kutlarım Değerli şahsına selam olsun.
Yüreğinize ve kaleminize sağlık beğeniyle okudum kutlarım ...+Ant.+ 10 puan
Yüreğinize sağlık Ulu Önder Atatürk'ün yolundan ve onun izinden daima gideceğiz Atatürk'ün ilkelerine bağlı kalacağız daima Atamızın izinden hiç yılmadan korkmadan yürüyeceğimize and içtik korkumuz asla olmayacaktır bu yoldan devam edeceğiz gönlünüzün ilham deresi dolup dolup taşsın yüreklere mutluluklar saçsın kaleminiz daim olsun kutlarım sizi.Saygı ve Sevgilerimle.
Yüreğiniz dert görmesin Ahmet körü körüne bir Atatürk düşmanlığı çıkarttı kimileri.Sanki Atatürk'ü gördüler bizlerde buna inat onu hakkıyla anmaya vede yazmaya devam edeceğiz inşallah.
Saygı benden ümüt Güngör
Elbette izindeyiz ve öylede kalacağız çünkü bu d8lünyaya böylesine muhteşem bir lider daha gelmedi gelmeyecek...
Emeginize yüreğinize sağlık
Yüreğinizi ve usta kaleminizi kutlarken, bir şiirimi hoşgörünüze sığınarak eklemek istedim. Saygılarımla.
Biz Varız
Ya esnafız,ya emekli, ya köylü
Atamızın ilkesinde biz varız.
El eleyiz devlet ile halk ile
Atamızın ilkesinde biz varız.
Zor günlerin üstesinden gelerek
Acıyı paylaşıp aşı bölerek
Laikliği, demokrasi, bilerek
Atamızın ilkesinde biz varız.
Bu toprağı teri ile yoğuran
Akan kanı helal diye bağıran
Milletini inkılaba çağıran
Atamızın ilkesinde biz varız.
Turanoğlu,bozulmasın ciddiyet
Gönlümüzde yer etmiştir hürriyet
Madem armağandır bu cumhuriyet
Atamızın ilkesinde biz, varız.
Sadık Turan
Hiç bir güç Ulu Önder Mustafa Kemal Atatürk’ün izinden gitmemizi engelleyemeyecek... Aydınlıklarımızı karartmalarına izin vermeyeceğiz...
Çok etkili çok güzeldi...
Saygılar
'Popüler kültür/süzlük mü?'
Damarlarına enjekte edile edile 'arabesk' takıntı mı?
Galiba 'enternasyonal kapitalizmin ve ona biat eden emperyalizmin devşirmesi' 'O!'
Bu nedenle izinden gidemez Mustafa Kemal Atatürk'ün...
Etkili denemenizi kutlarım Ahmet Bey..
atanın izinde yürüyenler yoz yobaz taımı ,le kandan beslenen isyasilerin ve idn taçiri çıkarcı hırsızların arsızların düşmanı oluyorlar amma yılmak yıkılmaz yok kutluyorum
Biz elbet Büyük Atatürk'ün yolundan., onun izinden gideceğiz... Karanlıkperver yarasaların korkusu da bu yoldan yürüyüşlerini bir türlü engelleyemedikleri milyonlar...
Hem deneme olarak çok başarılı ve hem de anlam olarak çok doğru...
kaleminize., yüreğinize sağlık sayın Ahmet Emer...
Bu şiir ile ilgili 11 tane yorum bulunmakta