Yağmur...
Alır götürür beni senli günlere
Yeşile çalan gözlerine,
Masum gülüşlerine,
Anlatamadığım, adını bir türlü koyamadığım derinliklere
Ama hep huzur, çokça mutluluktur yağmur
Gökkuşağının yedi renginde
Tüm umutsuzluklara rağmen gülmeyi unutmadım.
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Devamını Oku
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
ÖZLEM ŞİİRİNİZİ
beğeni ile okudum
Kaleminize yüreğinize sağlık
şiirinizi beğeniyle okudum. şiir dediğin böyle aydınlık olmalı,ahlı vahlı karanlik şiirler yazılmamalı diye düşündüm ve sizi arkadaşlığa ekledim. Siz de beni ekler ve yorum yaparsanız sevinirim. Dost selamlar.
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta