Aydınlıkta Sesler Şiiri - Turgay Kurtuluş

Şafak sökmeye başlıyor ufukta.
Kuşlar öter yavaşça baharda.
Yıldızlar soluklaşıyor gökte.

Sokaklar uyanıyor, sessizce.
Kapılar aralanıyor birer ikişer.
Sen de fısıldıyorsun içimde.

Aydınlık bir bahçe gibi
Açılıyor şehir.
Işıklar yanıyor teker teker.

Gölgeler küçülüyor duvarlarda.
Duvarlar alçalıyor yavaşça.
Sen de dönüyorsun bana.

Ne diyorsun?
Duyuyorum.
Gülümseme akıyor yanaklarından.

Derin bir nefes.
Sakin bir el.
Sen duruyorsun yanımda.

Fırtınalar duruldu içinde.
Toplumun bastırdığı o ses
Çıkıyor ağzından,
Yumuşak bir şarkı gibi.

Bütün sessizlikler geride kaldı.
Omuzların doğruluyor yavaşça.
Tanrı'nın hatırladığı bir yerde
Büyüyorsun yeniden.

Ve şimdi hatıran bir gül gibi açılıyor.
Sıyrılıyorsun karanlıktan.
Gün doğuyor.
Sen de doğuyorsun

Turgay Kurtuluş