Aydınlık Yüreğimi Soluyor

Yağmur damlalarıyla savaşıyorum her gece
Her gece rüyalarımı tokatlıyorum
Yastığımı kaybediyorum kabuslarımda
Seni yine de bulamıyorum
Bir tomurcuk düşüyor ağaçtan toprağa
Yeşermeye başlıyor hayatım yeniden
Bir ince yol uzanıyor ayaklarımın altında
Ayaklarım yiniden koşmayı deniyor
Çıkışta yine sen yoksun
Ama olsun
Belki bir gün
Gülücük olarak dönersin dudaklarıma
Yada papatya olup dokunacaksın saçlarıma
Belki ellerime düşeceksin yağmur damlaları gibi
İşte o zaman savaşmayacağım seninle
Kadere inat bir sevgi yaşayacağız belki de
Belki de kırılacak zincirlerimiz ne malum
Bilinir mi gecenin gündüze hasreti ne kadar
Duyulur mu sessizliğin sesi...
Karanlık gecelerden ışıltılar yükseliyor birden
Aydınlık yüreğimi soluyor