Aydınlık yurdu sonsuz huzur

güneş battığında
yaramaz bir çocuk gibiyim
odanın her köşesinde
cezalandırılmışım..

dudaklarımdan ve yanaklarımdan,
dökülüyor bezginliğim.
sessizce ve merhametsizce
yarınları bitirmişim..

hiç bir okyanusta sahilim yok.
ve hiç bir derde değmiyorum.
dalgaların ağzında
gördüm kendimi.
boğmaya bir el,
gırtlağımı sıkıyordu.
o masum gök kuşlarına
yalvarıyorum…ve,
gizemli gaybi bir ses
beni
kurtarsın istiyorum
bu karanlık dünyadan
aydınlık yurduna
sonsuz huzura
uçurumlardan düzlüğe
çıkarsın bekliyorum..

Mustafa kaya
03.08..2005 / üsküdar
www.mustafa kaya.net